วันศุกร์ที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2551

เรื่องเศร้าๆต้อนรับปี 2008


ฉันตื่นมารับแสงรุ่งอรุณด้วยความรู้สึกแน่นขมับเพราะถูกบีบด้วยฤทธิ์แอลกอฮอร์เมื่อคืน แล้วก็รู้ข่าวว่า มีบุคคลดังตาย ทำให้สื่อโทรทัศน์ต้องหยุดสื่อสิ่งบันเทิงชั่วขณะ และรวมไปถึงลดระดับความสดของสีเพื่อไว้อาลัย รวมไปถึงสถานเริงรมย์ที่ต้องปิดชะวักอย่างกะทันหัน


ในเมื่อความบันเทิงที่สามารถเสพได้ในบ้านมันหายไป ฉันก็ไปขวนขวายข้างนอก แต่กลับไม่มีเพราะโดนสั่งให้ปิดหมด....ดอกทอง


ฉันอยากรู้ว่า พนักงาน บริกร ในผับ เจ้าของร้าน หุ้นส่วน เด็กขายดอกไม้หน้าตามอมแมม และผู้ที่เกี่ยวข้องอีกมากมาย จะต้องสูญรายได้ที่ควรได้อย่างมากมาย หน่วยงานสถาบันหรือคนที่มันออกกฏนี้มันรับผิดชอบไหม หรือว่าสักแต่ว่าเหมารวมให้เศร้าโดยไม่คำนึงคุณค่าของคนและสิทธิความสุขที่พึงมี


ความสนุกสนานบันเทิงของสังคมไทย ไม่ด้อยู่ที่ปรารถนาของเราเอง แต่ต้องอยู่ภายใต้ความต้องการของรัฐสอพลอเจ้า

ฉันจึงขอไว้อาลัยให้กับสื่อบันเทิงโทรทัศน์ สถานเริงรมย์ รวมไปถึงสิทธิมนุษยชนที่คนไทยไม่เคยมี