ตอบจดหมายจากแดนไกล

To my dear
I was very glad to read e-mail all time I wonder that you love me or not but after I departure to Japan I know you love me too.Now I use internet at internet cafe sorry for not call to u for chat. Today I very lonely in hotel and miss u so much I want you beside me. You know 52 days to leave away from my love is lonely and hard to explajn. I can't tell u I'm miss u and lonely much more when stay without you. Ok it's time to sleep, wish you have good dream and thinking of me na krab. Know I love u always. take care yourself and miss me.
Your babe

Fukuoka Japan

---------------------------

ที่รัก

ฉันก็คิดถึงคุณมากๆเหมือนกัน จากที่อ่านเมล ทำให้ฉันคิดอะไรออก อย่างหนึ่งคือ
ภาษาไทยมีปัญหาในการอธิบายความรู้สึกออกมาให้ฟังดูไม่เลื่ยนเอียน การที่ใช้ภาษาอังกฤษทำให้ความรู้สึกเวลาอ่านมันromanticizedมากกว่า ภาษาไทย

จะบอกว่า " การอยู่ห่างๆคนรักมันช่างเปล่าเปลี่ยว และยากเกิดจะอธิบายได้ " ( to leave away from my love is lonely and hard to explain ) มันดูเก่า เชย พ้นสมัย มากกว่าภาษาอังกฤษเป็นไหน ด้วยเหตุนี้ฉันจึงรู้สึกว่า ภาษาอังกฤษสมควรเป็นภาษาสากลมากกว่า ไม่ใช่เพราะการล่าอาณานิคมอย่างเดียว แต่เป็นเพราะความลื่นหูของภาษาด้วยว่าไหม

อย่างคำว่า love เรามักเห็นเด็กมือบอนเขียนหลังเบาะรถเมล์มากกว่าคำว่า "รัก" ทั้งที่เด็กกลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่ไม่นิยมใช้ภาษาอังกฤษเท่าคนมือไม่บอน แต่คำว่า love มันน่าอ่านน่าเขียน และให้ความรู้สึกละมุนละไมมากกว่า อันนี้ฉันว่าไม่น่าจะใช่ว่าเราต้องแปลมันอีกทอดหนึ่งหรอกนะ

แต่คำว่า “รัก” โดดๆ มันช่างดูเเข็งทื่อ เหมือนถูกแช่เย็น เหมือน ฉากเข้าพระเข้านางในละครหลังข่าวช่อง7สี ยังไงยังงั้น

ด้วยเหตุนี้เองมั้งที่รักอยู่ตัวโดดๆ ในmessage ไม่ได้ ต้องมีคำขยาย อย่าง “รักนะ จุ๊บๆ” หรือ “รักนะ เด็กโง่” ที่วัยรุ่นชอบใช้กัน

เหมือนหนังต่างชาติเรื่องอะไรที่เข้ามาในไทย ที่มักจะเป็นคำเดียว แต่มักจะถูกแปลออกมาเป็นวลี เป็นประโยค เพื่อความเข้าใจในบุคลิกของหนัง มากกว่าจะเป็นคำไม่กี่พยางค์ลอยๆ เราจึงดูหนังเรื่อง Prestige ในนามของ “ศึกมายากลหยุดโลก” และอยู่ในคอนโดที่ชื่อ The Room ไม่ใช่ “ห้อง”

ที่ฉันร่ายยาวอย่างนี้ เพราะไม่รู้จริงๆว่าจะพรรณนาความรู้สึกของตนเองออกมาเป็นภาษาไทย ให้มันไม่เลี่ยนเอียนยังไง แต่ฉันก็ไม่สามารถเขียนเป็นภาษาอังกฤษได้ยืดยาว เพราะไม่เก่งพอ เพราะฉะนั้น การเพ้อเจ้อเรื่อยเจื้อยของฉัน จึงเป็นการระบายความคิดถึงที่มีต่อคุณที่ง่ายที่สุด

รักและคิดถึงมากกกกก...
ที่รักของคุณ

สยามประเทศ

ปล. ถ้าถึงประเทศไทยแล้วกลับมาบ้านเรา ซื้อแปรงสีฟันอันใหม่ด้วยนะ เพราะแปรงของคุณ ฉันเอามาใช้แปรงฟันตัวเองเรียบร้อยเเล้ว เพราะไม่รู้จะทำยังไงดีที่จะรู้สึกว่ามี"ของ"คุณอยู่ในปากฉัน